De Legendarische Beklimming van de Mont Ventoux

De eerste zonnestralen vielen over het schilderachtige dorpje Bédoin terwijl ik mij klaarmaakte voor een uitdaging die menig fietser over de hele wereld kent: de beklimming van de Mont Ventoux. Op mijn Canyon Lux CF 7 Carbon stond ik aan de voet van deze reus van de Provence, klaar om de strijd aan te gaan met 1.910 hoogtemeters en stijgingspercentages die op sommige stukken opliepen tot 11%. Dit zou geen gemakkelijke rit worden, maar ik wist dat de beloning bovenaan onbetaalbaar zou zijn.

Mont Ventoux: De Kale Reus van de Provence

De Mont Ventoux, bijna 2.000 meter hoog, is een van de meest iconische bergen in de wielerwereld. Gelegen in het zuidoosten van Frankrijk, torent deze eenzame berg boven het landschap uit. De naam Ventoux is afgeleid van het Franse woord voor wind, en dat is niet zonder reden. Bovenop de top kunnen windstoten van meer dan 150 km/u voorkomen, wat de beklimming nog uitdagender maakt.

Deze berg heeft een mythische status, mede dankzij de Tour de France. Sinds de eerste beklimming in 1951 is de Mont Ventoux een van de meest beruchte etappes van de wielerwedstrijd. Hier vond ook een van de meest tragische momenten in de Tourgeschiedenis plaats: in 1967 kwam de Britse wielrenner Tom Simpson hier om het leven tijdens de beklimming.

Maar de Ventoux is meer dan een wielermonument. Het landschap verandert drastisch naarmate je stijgt. De eerste kilometers vanuit Bédoin voeren door dichte bossen, met stijgingspercentages tussen de 7 en 9%. Dit beruchte bosgedeelte is slopend, vooral omdat er weinig verkoeling is en de lucht stil lijkt te staan.

De Beklimming: Een Gevecht tegen de Berg

De eerste kilometers voelden direct als een test. De weg leek eindeloos steil en het bos om me heen gaf nauwelijks afleiding. Mijn ademhaling werd zwaarder, mijn benen brandden, maar ik hield een vast ritme aan. Elke pedaalslag bracht me dichter bij de top.

Na ongeveer 15 kilometer bereikte ik Chalet Reynard, een bekende tussenstop op de klim. Hier veranderde het landschap compleet. De groene bomen maakten plaats voor een kaal, maanachtig terrein. Dit is wat de Mont Ventoux zo uniek maakt: de laatste zes kilometer lijken op een andere planeet. De witte kalksteen reflecteert het zonlicht fel en de wind is hier vaak meedogenloos.

Met de top in zicht gaf ik nog een laatste inspanning. Mijn benen protesteerden, maar ik wist dat ik er bijna was. De iconische weerstationstoren kwam steeds dichterbij, en met een laatste push bereikte ik de top. Het gevoel van overwinning was onbeschrijfelijk. Vanuit dit punt kon ik kilometers ver uitkijken, en zelfs de Middellandse Zee was zichtbaar in de verte.

De Afdaling: Pure Vrijheid

Na een korte pauze en een paar foto’s begon ik aan de afdaling richting Malaucène. Waar de beklimming een fysieke en mentale strijd was, voelde de afdaling als pure vrijheid. Met hoge snelheid daalde ik af over de kronkelende wegen, de wind suisde langs mijn oren terwijl ik elke bocht strak aansneed.

Vanaf Malaucène vervolgde ik mijn route naar Vaison-la-Romaine, een prachtige historische stad met Romeinse ruïnes, smalle straatjes en gezellige pleinen. Dit was de perfecte afsluiting van een epische tocht.

Een Onvergetelijke Ervaring

De beklimming van de Mont Ventoux was een van de zwaarste uitdagingen die ik ooit ben aangegaan, maar ook een van de mooiste. De combinatie van fysieke inspanning, de ruige natuur en de legendarische status van de berg maakte deze rit onvergetelijk.

Voor iedereen die twijfelt: ga deze uitdaging aan. De Mont Ventoux is niet zomaar een berg, het is een ervaring die je voor altijd bijblijft.